İnsanlık Makamında

“Sýký tut” demiþ bir zat; “elini ve belini,”
Tutamýyorsan eðer, kestir at o dilini!

Tebessümü çok görüp mahrum etme insandan,
Zarar gelmez edepli, güzel olan lisandan.

Görünmez ne yaparsan, görmek istemezse göz,
Hep kendine zarardýr, ölçüsüz denen her söz.

Menfaat ve bencillik olunca mevzubahis,
Ne kalýyor dilde söz ne de gönülde bir his.

Olur isen bir günde kýrk bir kez yanar döner;
Fenerinin alevi, þüphesiz çabuk söner.

Utanmazlýk edip de, çekme yüzüne perde,
Hayasýzlýk zül olur, uymaz mert oðlu merde.

Nasýl göze batmasýn yoðun çeliþkilerin?
Utandýrmaz mý seni, çarpýk iliþkilerin?

Aklýn, yirmi dört saat çalýþýrsa paraya,
Ne yapsan ne etsen de, merhem olmaz yaraya?

Oysa tarih þahittir; kötülerden þah olmaz.
Bir düþtü mü çukura bir daha iflah olmaz.

Ýyiliðin izleri yýllar geçse silinmez,
Karþýlýðý vardýr da, "ne zamandýr?" bilinmez.

Ýnsanlýða ilk önce kendin ada kendini!
Piþman olur çekersin boynuna kemendini!

Gece gündüz arasan adamlýðýn a’sýný,
Bulamazsýn yýllarca, tutsan bile yasýný.

Yine de ben umutla, beklerim her sabahý,
Bulurum böylelikle huzuru ve refahý.

Zira inancým tamdýr milletin izanýna,
Uyanýþ yakýþmaz mý þeref ile þanýna?

Ne ben ondan uzaðým ne o benden aralý,
Biliyor ki ezelden gönlüm ona yaralý.

Gönül yarasý aþktýr, sevdalandým bir kere,
Uðruna ölünmüyor, öylesine boþ yere!

12.02.2017



Sosyal Medyada Paylaşın: