KÂHTA’YA SEVDAM İNCİTMİŞ

Övdüðüm doðduðum þirin Kâhta’dýr,
Kalbi mermer zalim bilmez sevdayý…
Son veda teneþir denen tahtadýr,
Mal çökmüþ gözüne görmez vedayý…

Mevsimlik iþçiler insaným benim,
Sebebe tüm öfkem isyaným benim,
Nerede baharým Nisaným benim,
Kulaðýnda pamuk duymaz sedayý…

Koltukla gelmiyor þerefle þan,
Varlýðýn içinde halkým periþan,
Ne madalya bekle ne de bir niþan,
Süt için beslerler inek mandayý…

Harçlýksýz geziyor kýzlar civanlar,
Size bal topluyor bütün kovanlar,
Halkta kurar bir gün yüce divanlar,
Görürüm kýsmetse sizde edayý…

Cantekin der; zalim gözler nehirdir,
Adýyaman hizmet özler þehirdir,
Sözlerim hýrsýza acý zehirdir,
Kim görmüþ sizlerden bir gün faydayý…

Sosyal Medyada Paylaşın: