Gözler Öksüz

Meðer...
Ne müþkülmüþ
Sevmek, gönül vermek
Her an yolunu gözlemek, hasret çekmek
Özlemin en talihsiz anýnda görememek, acý hissetmek
Gözler öksüz kalýrken dinmeyen yaþlarýn hicranýný güftelemek
Hüznün en vurucu sahnesinde yalnýz dönmek, çaresiz boyun bükmek

Vurma..
O nazarlarýnda
Hissettiðim hançeri saplama
Varsa bir kinin, piþmanlýðýn söyle durma
En masum vakitte, hiç ummadýðým ümitleri yýkma
Çok geç deðil niyetini koy ortaya, bir çýkýþ yolu bulalým sabýrla

Ruhuna...
Sürur zerk eden
Naðmeler, güfteler, besteler
Nefsine hitap etmez, halin dramý bir baþkadýr
Yar ne hazdýr, ne ruhuna hicran yaþatacak olan niyazdýr
Zevkin rekabet ettiren hevesi ayazdýr, akýl, gönül, vicdan ayrýlmaz nazardýr

Her þey...
Bu kadar açýk ve sarihken
Milletin birliði ve dirliði için hak olan tercihken
Küresel güçler ve üst akýl sahipleri bu kadar açýk saldýrýrken
Yasamanýn ve yürütmenin zorluklarý her geçen gün gözler önündeyken
Ve her yetki milletin taktirine tevdi edildiði bir gerçekken, neden bu kadar baðnaz ve çeliþkili davranýrlar sual edilmez
Hani yasama adýna hakimiyet kayýtsýz, þartsýz milletindi, millet taktir ederse herkesin baþý gözü üzerineydi, demek ki millet hala onlara göre sürü olan kimselerdi

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: