__ GİDERKEN DÜŞÜNSEYDİN __

Unutulmuþ maziyi, anýp anýp aðlama
Sözlerinden cayýp da, giderken düþünseydin
O günleri yas sayýp, sakýn kara baðlama
Yapa yalnýz koyup da, giderken düþünseydin.



Mutluyduk o zamanlar, ne hayaller kurmuþtuk
Aradýðýmýz aþký, tam kalbinden vurmuþtuk
Doyumsuz sevmelerin, doruðuna varmýþtýk
Böyle aþka kýyýp da, giderken düþünseydin.



Nur yüzüne baktýkça, aklýmý alýyordun
Benim için kutsaldýn, oysa ki biliyordun
Canýmdan bir parçamdýn, dedikçe gülüyordun
Habersizce tüyüp de, giderken düþünseydin.



Piþmanlýðýn nafile, benden hayýr bekleme
Derdim baþýmdan aþkýn, bir dert de sen ekleme
Çektirdiðin çileyi, itiraf et saklama
Pis nefsine uyup da, giderken düþünseydin.



Demek zoruna gitti, sesini kýs diyorsun
Geçmiþte olanlardan, üzgünüm pes diyorsun
Ne söylesen haklýsýn, yeter ki sus diyorsun
Her þey bitti deyip de, giderken düþünseydin
Bir baþýma koyup da, giderken düþünseydin.



Cemal ÝNAN
20/02/2017


Sosyal Medyada Paylaşın: