Kalem yine parmaklarda. Yine elim gizli yarda. Bense benden kopan düþlerde. Aþk sunan sofran gözlerimde. SeNsin karþýmda belkide, Sofran bahane, Tuttukca tutuyorsun beni...
Yýldýzlara soruyorum. Bulutlara yalvarýyorum. Güneþ ýsýttýkca aðlýyorum. Hücre hücre soruyorum, Neden diye,??? Kimi gözlerin çise,kapat diyor. Kimi Aþk sunan sofranda,kal diyor, Yemin ediyorum,! Ben bu sofraya el sürmedim. Bilmiyorum bilemiyorum, Gözlerim neye aðladýn.??? Ve hala arýyorum bende beni...
Aþk sofrasýna bakdýkca, Açlýða doyuyorum. Her tabakta seni görüyorum. Gözlerim akdýkca, Kendimi lanetliyorum. Yakalarsam benden giden beni, Toplayacam aþk sofrasýnda sevdiklerimi. Aþk sofrasýnýn Mavi gülü, Nolur býrakma,sende býrakma beni...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 19/02/2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.