Yokluðunun rüzgarýnda gürledi gök Týpký aðaçlarýn özgürlüðüydü tek olmak, Koparýrdým iplerini uçurumun Ben azaldýkça düþerdim yokluðuna Bensizliði anlardýn eksildikçe zaman Yarýþtýrýrdýk acýlarýmýzý hiç düþünmeden Senin adýn benim acýmken Son sözüm"elveda" olurdu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem Karaismailoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.