bir sýr gibi sakladým seni gönlüme yanýp durdun bir ateþ misali yaralý yüreðimde dalgalara sordum aþkým nerde diye nerdesin gül bakýþlým nerdesin nerde
mevsimler degiþti sen yoksun yine yapraklar hazan oldu topraklar bile kurudu gökyüzüne duman çöktü yýldýzlar kayboldu ay tutuldu nerdesin ay yüzlüm nerdesin nerde
tadý yok þarkýlarýn sonu yok bu sensizliðin attýðým adýmlara pranga vuruyor hayallerin çýkmýyorsun bir an bile aklýmdan gitmiyorsun zehir uykularda rüyalarýmdan nerdesin can özüm nerdesin nerde...
mürekkebi kurudu dillerimin yaþamaya tegatý kalmadý belliki bedenimin kirletti sayfalarý hasret dolu akan gözyaþlarým nerdesin yaz baharým nerdesin nerde.
sana tutsak bu kalbim can çekiþiyor günden güne aynalarda eriyor bakýþlarým sen yoksun diye bu garip hayat hüzünlü bir sona sürükleniyor þimdi iþte nerdesin yaþama sebebim nerdesin nerde...
Erkan Þeremet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan ŞEREMET Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.