kýrmýzýyken
çocukluðumun göz alýcýsý
çocuk gözlerime
güneþ olup girdi sarý
ateþe ilk deðdiðimde
büyüyor muydum ne
beyazsa
hayallerimin rengiydi
kirlenirse diye el süremediðimdi
yine de biliyordum bir gün
beyaza bürüneceðimi
adýný ilk öðrendiðimde hafiftim mavide
özgürlüktü
çýrpýlan kanat sesinde
çocukluk sevgilerim
ip atladý yeþille
en çok sevdiðim bahar gelipte
bir de yeþil çiçeklendimi
aþk kokusu sarardý nefesimi
aslýnda doðduðumdaki gibiydi
gözbebeklerim
bakýþlarým mýydý büyüyen
çocuk yüreðimle mi görmüþtüm
renklerin sevinçli yüzünü
bu kadar mý zordu
bakýþlarýmýn büyüyüþü
sanki birden
sarý hüzüne döndü hazanla birlikte
soðudu güneþ
unuttu günü getirmeyi bitmeyen gecelere
gül yapraðýndan söküldü
kýrmýzýnýn heyecaný da
hazana yenik düþtü
hiçliðe büründü beyaz
tek bildiðim geldiðinde ölümdü
korkmuyordum artýk beyazý kirletmekten
ancak o arýndýrýrdý beni kirlerimden
mavi yine hafifti de sýðýlýkta
bazen boðuyordu derinliðine dalýnca
hatta özgürlük de ulaþýlmaz oldu
her kanat sesi duyduðumda
artýk yeþil aðlamýþ haliydi gözlerimin
hele dallarýn her yeþile duruþu
kýsýr döngüyle buluþmamdý
yeþil sarýya
sarý hüzüne
hüzün hazana
hazan gidiþ sessizliðine dolandý
düþen her yapraða
býkýp usanmadan
kayýplarýmýn adý kazýndý
belki bir gün
yine elâ olur gözlerim
renkleri tekrar farkeder
içimdeki çocuðun neþesi
belki bir gün
gündüzün
gün olduðunu unutmuþ haline uyupta
sarýndýðým siyahý soyunup atarým
belki bir gün
bir avuç sevince siyahý satarým da
yine gökkuþaðýyla yeþilimde ip atlarým
belki bir gün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.