GÖÇEBE GİBİ

Bu akþam yine hüzün çöktü gönlüme
Gece soðuk sadece sen varsýn düþümde
Acýlar hüsranlar yansýmýþ yüzüme
Gözlerinde baþlardý gece
Zaman kör bir býçaktý
Bu kaçýncý sürgünüm yalnýzlýðýma
Gökyüzü bile saðýr ve dilsizdi
Bütün saðnaklarýný yaðdýrdý üstüme
Vurguna hazýrým nasýlsa
Her þey sanki pusuda
Anlatamadým sensizliðin cehennemini
Savruluyorum rüzgarda göçebe gibi
Þifresi çözülmemiþ bir yalnýzlýk
Yine yaðmur yine hasretin
Adýný yazdým yüreðimin baþýna noktalarla
Baþ baþa kaldýðým yalnýzlýðýmda
Yüreðimden düþürmedim emanetini
Birden hatýrladým tanýþmamýzý
Belki de gerçekleþmeyecek hayaller kurdum
Sol yaným acýdý Sözler anlamsýz kaldý bu gece
Çýkar göðsümden hançerini
Kelimeler son bulsun tut yüreðinle ellerimi
Yýllar bize deðil yüreðimiz yýllara hesap sorsun
Yastýðýmda kurudu gözyaþlarým
Güneþ doðmuyor gök karanlýk
Solmaya yüz tutmuþ
Mahçup yaðmurlarda ýslak gözlerim
Hasret denizlerinde hüsran fýrtýnalarý koparken
Dudaklarýmdan dökülen son sözlerim
Seni seviyorum yalnýzlýðýmda
Serap evren

Sosyal Medyada Paylaşın: