Zaman bir kuyu aðzý, sanki kafayý sýyýrdým ve dibi tabakta kaldý. Protokolde oturan nöronlarým sana emanet Tanrým!
Gece, mide asidi köpürmüþ deli bir boþluk yaydan fýrlamýþ keder. Yavþak kuklalar, çifte kavrulmuþ kutsal yalanlar ele veriyor kendini iki öksürük arasýnda. Havada Bizans kokusu, trajikomik sahne üstü ýþýklarý kapatýn,
Gökyüzünün akan ýþýðý g/özümü alýyor sýnýrý geçtim, Yalaným varsa...Descartes çarpsýn . Düþünüyorum,öyleyse siz vurun!
T e k h a n e l i ö l ü m l e r b o k t a n s e ç m e l i h a y a t l a r
_€.€rsoy_(200716)
Sosyal Medyada Paylaşın:
firmin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.