KİMSESİZLİĞİM DEDİM YA ÖYLE İŞTE

Kýrýk dökük anýlarýn dem vurduðu zaman lardayým

Kýrýk dökük dedimya iþte ,
Döküntüleri asla toplanamaz halde olan,kangren tutmuþ yüreðimin her bir yaný
caným dan can gitmek üzere,
Sulu sepken morluklar yer etmiþ belirginlik te,
birleþmeyen hayal kýrýklarý var yaþantým zaten alt üst olmuþ biçim de,

Anýlarým yüzüme tokat gibi çarpýyor her köþe baþýnda,

Yaralarým kabuk baðlamýyor, her geçen zaman aleyhime beni benden alýyor,
sýzýntýda adeta yüreðim,
gittikçe gidiyor benliðim kayboluyorum hissiz kuyularýn girdabýnda.

Kaç kurþun vurdu bizi,kaç yangýn daðladý kalbimi,
kaç senfoni çalýndý ama her defasýnda notasýz kaldý ,
kaç buz tutmaz geceler ýsýtmaz oldu dondurdu sýcacýk gülüþlerimi.

Oysaki her defasýnda umut taþýyan ben artýk umutsuzluða yelken açmýþtým sanki,

amansýz çýnlamalar kulaklarýmdaydý uðultular eþliðinde,
Çanlar çalýyor hiç bir ses bir baþkasýyla örtüþmüyordu.

Yersiz yurtsuz kaldým iklimsiz günlerin eþiðinde,
iç çekiþleri yaþýyordum tekrarý olmayan geçmiþle
Ruhsuz bedenim tükenmiþ olsa bile

Yine yeniden adeta savaþýyordum...
Sensizlikle
Aleyna ýrmak
Sosyal Medyada Paylaşın: