Ayýp mý? Özlüyorum! Belki fakir yaþardýk
Ben, ilimi… Köyümü… Obamý özlüyorum
Ýlimde çað atladýk birçok þeyi baþardýk
Çalý çýrpý yaktýðým sobamý özlüyorum
Hep türküler söylerdik öyküler kata kata
Ýhtiyaç da duymazdýk bir bineðe bir ata
Azýk götürmek için tarladaki ýrgata
Öðlene varmak için çabamý özlüyorum
Samimi insanlarý tertemiz bir yüreði
Anamýn piþirdiði tereyaðlý böreði
Koyunu kuzularý hem kazmayý küreði
Týðlarý savurduðum yabamý özlüyorum
Dik duran o baþlarý bükülmeyen bileði
Yamalý pantolonu düðmesiz bir yeleði
Soba üstünde çayý saratlarý eleði
Otuz beþinde ölen Abamý* özlüyorum
Damda karý kürüyen, bulgurda taþý seçen
Çoluk çocuk ne varsa eskide gelip geçen
Orakla ekin biçen týrpanla çayýr biçen
Yüzü güneþte yanmýþ babamý özlüyorum
26.01.2017
*(Anadolu’nun bazý bölgelerinde Anne demektir)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.