Gece gündüz demez durmaz çalýþýr
Gündüzleri ile gece karýþýr
Bazan küser ama çabuk barýþýr
Bir lokma ekmeðin yoludur baba.
Benim’de þu derdim vardýr diyemez
Üstüne baþýna düzgün giyemez
Çoluk çocuk aç der kendi yiyemez
Çiçekten çiçeðe Arý’dýr baba.
Her evi ayakta tutan direði
Hep sert durur ama yufka yüreði.
Kuru ekmek yiyip taze böreði
Yuvaya taþýyan biridir baba.
Yuvanýn etrafýn dolanda dolan
Olmasada halýn hatrýný soran
Diþi kuþ olsada yuvayý kuran
Temelin en saðlam taþýdýr baba
Saðlýðýnda bilinmeyen deðeri
Kullanmaz o ama,fakat,eðeri.
Tükense sine’de iki ciðeri
Hiç sesi çýkmayan kiþidir baba.
Hizmetkâr sofranýn ekmek aþýna
Ne gelirse varsýn gelsin baþýna
Gün gelipte mezarýnýn taþýna.
Ýþ iþten geçince boþu boþuna
Gözyaþý dökülen ölüdür baba.
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.