MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÖZLEDİM ANNEM
Meleksultan

ÖZLEDİM ANNEM




Annem diyordu çocuk,
Neler olduðunu bilmeden,
Ses gelmiyordu, suskundu.
Sarýlasý , öpesi geldi ellerini,
Gözleri yaþlý yaþlý,
Bir dokunuþ yaptý,
Buzdan soðuktu, býçak gibi kesti.
Öylece dona kaldý.
*
Nasýl alýþacaktý annesizliðe,
Elini tutan, yüreðiyle karþýlýksýz seven,
Çýkacakmýydý karþýsýna.
Yaþam nelere gebeydi
Yaþadýkça görecekti.
*
Aðlýyordu çocuk... Melek annem ,
Uyanda bir bak bana.!
Nazlým diye sarýldýðýn, evladýn karþýnda.
Alýþamadým yokluðuna,
Bende yaþlandým be annem,
Annem diye diye,
Seni çook özledim,
Sensiz olmuyor annem olmuyor,
*
Ne bayram yaþadý,
Ne gün gördü,
Arkasýný sývazlayan sýcak elden eser yoktu.
Büyüdü büyümesine de,
Hep kýrýktý bir yaný,
Özlemleri vardý,
Sitemleri vardý,
Hayat harmanýnca savruldu kaldý.
*
Çileliydi annem,
Aðýrdý yükü,
Acýlarla, yoklukla geçti koca bir ömrü.
Bayramlarda elini öpeceðim,
Özlediðimde, sesini duyacaðým,
Hayatýn yükünden yorulduðumda,
Omzuna yaslanacaðým, doya doya aðlayacaðým,
Annem yok artýk.
Annem gidince,
Gülüþüm gitti, neþem gitti..

07.02.017 - Melek DÖNMEZ
ÝST.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.