Gün akþama dönünce asýl kaygý baþlýyor Düþerim bir boþluða hasretinden kaçarken Bir hüzün ki ruhuma derin halde iþliyor Yokluðunu hazmedip her yudumda içerken
Beni hayat deðil de hep hasretin haklýyor Karanlýk dar sokaklar gözyaþýmý saklýyor Geç vakitlere kadar gözüm seni yokluyor Kuþlar bile durmayýp yuvasýna göçerken
Güneþin doðmasýna artýk saatler kala Yüzün gözümde tüter sanki özlenen sýla Geceye haykýrýrým sensizlik baþa bela Ýçten içe bedenim yalnýzlýðý seçerken
Uykusuz kalan gözler düþerken bitkin hale Sensiz hayat muamma zulüm çekilen çile Gönül hanem karanlýk her yer aðarsa bile Güneþ yokluðun ile güne ýþýk saçarken
Ne çare gün doðunca dünyam baþa yýkýlýr Daralýr her an yürek ruh bedenden sýkýlýr Her halim çaresizlik engeline takýlýr Yine sensiz bir günün sabahýna geçerken
Murat Gökçe Karsî 11.02.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kąrsî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.