Mazi Küllendi

Maziyi anarken gözlerim yaþlý,
Baktým ki ne varsa yanýp kül oldu!
Gönül baðým kökten çýkýnca taþlý,
Ne tomurcuk açtý, ne de gül oldu!

Can dostum dediðin olmazsa çare,
Nerde bizi seven ciðeri pare,
Kaldýrmadý kimse düþünce yere,
Yýlan bize tutunacak dal oldu!

Sözde herkes iyi, herkes þahane,
Her iþe bir kýlýf, var bir bahane,
Nem-küm deyip durur bilmem daha ne,
Ýnsanlara çok garip bir hâl oldu!

Nerde hani ahde vefa insanlar,
Elemi olaný çekenler anlar,
Kime kaldý sonsuz saraylar, hanlar?
Birçoðunun yeri þimdi yol oldu!

Felek bir kez güldürmedi yüzümü,
Çark ters döndü tutamadým sözümü,
Can kalmadý çekemedim dizimi,
Dertli, hep kaybeden bahtsýz kul oldu!

ERDEMLÝ-09 Þubat 2017 Perþembe
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: