Gecenin karanlık gözleri

Gecenin karanlýk gözleri ruhumu kemiren büyü
Ýçimdeki zifirilik umudumu kör eden düðüm
Soluyor kederlerimin baharý görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akýyor yaþ misali mürekkebim
Fani olan þu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanýkken görüyorum kabus,huzurum iblise mahpus
Sýnýrlý iyimserliðim yanýnda karamsarlýðým sonsuz
Geçiyor yaþamýmýn zamansýzlýk takvimi
Batýp göðsüme zehirli ok yakýyor kalbimi
Yýrtýldý ömrün sayfalarý,karartý gündüzün ýþýltýsý
Yerini aldý hayatýmý cehennem eden gökyüzünün karartýsý
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fýrlat güllelerini çektiðim acýlar mecnun etti beni
Verdi hüsraný her iþimin sonuna tüketti benliðimi
Büsbütün paramparçayým küskünüm gülümsemeye
Özgürlüðe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkým yok yaþayan ölüden
Neden taþa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuðundayým geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaþsa da karþýmda göremiyorum ben
Bu bahtsýz ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uðraðým berrak denizler deðil kanlý ýrmaklar
Umduðum gülen bir suret bulduðum yaþlý yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayaklarýn
Fermaný dirilmek olan canýn dermaný silinmek inanýn
Bilemem ne kadar tesir etti yazdýklarým hayatlara
Tek bildiðim gün gelecek karýþacak isimlerimiz aðýtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kaðýtlara...
Sosyal Medyada Paylaşın: