KÂHTA’MIN SU KULESİ

Mazimize balyoz orak týrpan,
Vuruluyor hiç durmadan…
Gönlümüzde taht kuranlar,
Gidiyorlar birer birer…
Bakýyoruz arkalarýndan çaresiz,
Fani dünyanýn yolcularý,
Býrakarak dermansýz acýlarý…

Hani çocukluðumuzun mekânlarý?
O güzelim baðlar bahçeler…
Top oynadýðýmýz arsalar,
Gölgesinde dinlendiðimiz su kulesi…
Gelmiþ diye ecel zamaný,
Duydum ki vermiþler fermaný,
Yýkmýþlar arþa çýkmýþ tozu dumaný…

Kulaklarýmda hala suyunun sesi,
Nasýl unuturum seni su kulesi…
Çocukluðumun güzel abidesi,
Serin olurdu yaylalardan,
Her katýnýn gölgesi…
Tarlaydý dört bir yanýn,
Tadý baþkaydý gölgende yatmanýn…

Güle güle su kulesi,
Ben aðlarým sen etme ahu zar,
Her katýnda ayrý anýmýz var…
Yitip giden deðerlerin ardýndan,
Ýçinden bir þeyler kopuyor insanýn…
Elin körü ölür badem gözlü olur,
Kâhtalým deðerlerin hor görülür…

Sosyal Medyada Paylaşın: