Seni Sevmek

seni sevmek dünyaya karþý durmak gibiydi
aldým karþýma dünyayý, dünyaya meydan okur gibi sevdim seni
bazen yaðmur oldun yaðdýn þakaklarýma
bazen ürkek bir serçe oldun kondun göðsümün üstüne
bazende zaman aþýmýna uðradýðýn bir mevsim oldun
bütün çiçekler baþ ucumda soldu
hiç güneþ doðmamýþ bir þehir gibi
ve hiç baþý okþanmamýþ bir çocuk gibi kaldým ortada

ama seni sevmek bir barikatý yýrtar gibiydi
olaðanca atýlan özgürlük sloganýnda buldum seni
annesinin memesine yumulmuþ bir çocuðun açlýðýnda buldum seni
seni denizi, gökyüzünü, baharý, güneþi seyrederken buldum
seni suyunu yitirmiþ bir ýrmaðýn kuruyan yataðýna göz yaþlarýmý dökerken buldum
seni gökyüzünü kaybetmiþ bir þehirde kaybolurken buldum

iþte sevgilim
hayat ne acýmasýz deðil mi
seni sevmek nefesimde bir iklimi boðar gibiydi
üþüyen bedenimi defalarca ateþe verirken buldum seni
dar sokaklarda, karanlýk þehirlerde, kör kuyularda kaybolurken buldum seni
sonra kendi beynimi daðýtasýn geldi
beynime tek el kurþun sýkasým geldi
kalbimi ateþe veresim
ve karþýsýna geçip bir güzel ýsýnasým geldi

seni sevmek daðlarýn seyrinde özgürlüðü haykýrmak gibiydi
yankýlanan o sesin sinene uðradýðýný düþünürken
beyaz bir kaðýda yazýlan hüzünlü bir þiirde buldum seni
kýþýn ortasýnda açan gök kuþaðýnda buldum seni
bütün kapýlarý kapatýp üstüme
karanlýk bir odanýn içinde nefesine dokunurken buldum seni
ufacýk bir ýþýk bile sýzmýyordu
ama yüreðinin üstüne ellerimle dokunur gibi sevdim seni

seni sevmek karanlýk bir sessizliðin içinde kalýp
göðsünün üstüne dokunan bir þiiri
kalemi kaðýda batýrýp içime atmak gibiydi
seni sevmek topraða düþen bir çekirdek gibiydi
seni sevmek suya dokunmak gibiydi
seni sevmek bir çiçeði koklar gibiydi
ve bir güvercini özgürlüðe salar gibi sevdim seni
gökyüzünde ihtiþamlý kanat çýrpan bir güvercini izler gibi sevdim seni

ibrahim dalkýlýç

11/02/2017
00:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: