Derviş Gibi
Tek baþýna göçebe, bir ardýcýn dibinde,
Mehtaplý þu geceye efsun eklermiþ gibi,
Oturdum saatlece hayal sessizliðinde,
Bir meçhul sevgiliyi burda beklermiþ gibi.
Ateþ böcekleriyle, kurbaða sesi sardý,
Doða orkestrasýnýn, solisti onlar vardý,
Kovada bilinmeyen, kýskandýran diyardý,
Kendimi alamadým Cenneti görmüþ gibi.
Özlediðimi bulmuþ, huzuru içiyordum,
Güzellikler içinde, kendimden geçiyordum,
Zaman mekan dýþýnda, özgürce uçuyordum,
Heyacana bulandým, vuslata ermiþ gibi.
Bütün ýþýklar söndü, vakit gece yarýsý,
Saçlarým diken diken, yüzüm ayva sarýsý,
Bin kapýlý sarayýn, kapanmýþ her kapýsý,
Süleyman’ýn Mühürü açamaz, dermiþ gibi.
Bazen an’ý yaþadým, bazen geçmiþi andým,
Yýllarca uzaklarda aradýðýma yandým,
Arzýn kalp atýþýyla, uyudum ve uyandým
Yýldýzlarý seyrettim, huþuyla derviþ gibi..
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.