Hadi be boþ ver hüzne dedi güneþ, Isýttý hüzünlü gözleri, Bir sevinç doldu yüreðe, Birden deðiþti sanki dünya, Yaþlý bedenden sýyrýlýp koþarcasýna, Kavuþmaya dedi, Kucaklaþmaya, Koklaþmaya.
Yok üzümün sapý yok üzümün çöpü, Bahaneleriyle yok ettiði, Çok özlediði, Kokusuna hasret kaldýðý sevdasýna koþtu.
Çocukluðuna döndü birden, Ve çocukça, tertemiz, "Seviyorum" dedi çocuk, "Büyükler gibi mi ?"dedi kýz, Yok dedi çocuk "gerçekten", "GERÇEKTEN".
Sosyal Medyada Paylaşın:
ykopuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.