Görmezse gözün özlemezsin diyordun Seni yalancý seni vefasýz neden böyle söyledin Yokluðunda kavruluyor bu gönlüm alev alev Ah beyaz kâðýdý karalar gibi gönlümü de karaladýn Ve çektin gittin beni kandýrarak yandýrarak aðlatarak Alacaðýn olsun elimde kýþýn üþürken bana sarýlýrken Çekilmiþ eski bir resmin kaldý Hani hep gülecektik birlikte Uçan kuþlar gibi uçacaktýk yarýnlarýmýza Þimdi elimde eski bir fotoðraf Karalanmýþ bir gönlüm Her gün yaþadýðým kýþlarým var Birde gülümsemeden bakan gözlerin Senden bana yadigâr kalan Bana hasreti ezberlettin Yalnýz yaþamayý öðrettin gidiþinle Keþke gitmeden önce beni Karanlýk bir dehlize kapatsaydýn Geliyorum diyerek gitseydin Beklerdim bir ömür bu umutla Þimdi oysa umutsuzum Sensizim Yarýnsýzým ve aðlýyorum Ýþte yokluðun Umutsuzluðum Aþka düþerim derken Hasrete düþen yoldayým Gelirsin dedim ama hiç gelmeye yok niyetin Belli ki sen hasrete düþmedin Ama nasýl olur Terk edilen düþerken Terk eden acaba nereye düþüyor Nasýl terk etmenin acýsýný duymadan geriye dönmüyor Göðsündeki gönlünü hislerini duygularýný Alýp paramparça ederek mi gidiyor Anlayamýyorum Çözemiyorum Bunu bileniniz var mý acaba? Neden terk edilen hasreti yaþar? Terk edip giden ise neyi yaþar? Allah aþkýna cevabý olan yok mu? Muamma olarak mý kalacak bu
Kýyýda dalgalarýn her gün tokatladýðý bir kaya olmak Her gün dalgalarýn þiddetli tokadýný yemek bu olsa gerek Kaybolayým desem de ne mümkün Bir gün karþýlaþmamýz hiç deðil mümkün bilirim Belli ki sen cennete Bense cehenneme düþtüm Yaðan yaðmurlarýn altýnda Rahmeti koklaya koklaya Yürüyeyim çöllerde düþe kalka Kapanmaz artýk açtýðýn yara Ellerinle yüzüme sürdüðün ayrýlýk kaný hala ihanet kokar Bense bir ömür bu iðrenç kokuyu çekeceðim burnumla Silmek ne mümkün Üç vakte kadar çekerim Ondan sonra Ondan sonrasýný ne siz sorun ne de ben yazayým Mehmet Aluç /Kul Mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.