MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BÜYÜKÇEKMECE DE GÜN BATIMI
Müzeyyen yavuz

BÜYÜKÇEKMECE DE GÜN BATIMI



Aylardan bir þubat günüydü
Akþamýn kýzýllýðýnda
Gökyüzünü kor ateþler
Sarmýþtý sanki
Güneþ ufuktan batmak üzere,
Hava kararmakta
Ben’se sahilde sensiz
Yürüyordum kordonda
*
Etrafýma bakýnýyordum
Belki seni görürüm diye
Hava’da hafif bir esinti yüzüme
Yüzüme vuruyordu
*
Soðuk esintili bir yelken gibiydi
Koca deryayý dalgalandýrýyor
Köpüklü dalgalarý kýyýya
Karaya itiyordu.
O dalgalar kýyýlara vurdukça
Sanki benim yüreðimden
Kan damlýyordu ..
*
Büyükçekmece de böyle
Geçti bir akþam günbatýmý
Daha böyle güneþ havada
Diyor gibi batýyordu,
Bu akþam üzeri sessizce
*
Yürüyordum kordonda
Belki sen’de gelirsin diye
Bakýnýyordum hangi yana dönsem
Kime alýcý gözle baksam
*
Herkes sana benziyordu
Uzaktan iþte o zaman
Yüreðimi bir heyecan sarýyor
Ýçimden diyordum
Ýþte benim sevdiðim geliyor.
Ben bende deðilim
Elim ayaðým
Bir birine dolanýyordu
*
Uzaktan gelen sensin diye
Ama yaklaþtýkça o sen
Deðildin iþte o zaman
Ýçimi benim bir hüzün kaplýyor
*
Ey sevgili
Neden o sen deðilsin neden ?
Benim þehrime gelmiyorsun
Sevgili bu Asi kýz
Seni bir umut hep bekliyor
Sesin kulaðýmda dalga,dalga
Durmadan akþamýn
Karanlýðýna vuruyor
*
Ah o dalgalar,dalgalar
Vurdukça benim
Yüreðim kan aðlýyor
Sevgili
*
M.yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.