DÜŞEN DÜŞENE

Unutma Gözlerinde yaþ yoksa ruhun gökkuþaðýna sahip olmaz diyordu bir þair
Kaç gökkuþaðý gördü gözlerim
Yalpalayarak çýktýðým hayat merdivenlerinde yoruldu öylece kaldý bedenim
Þimdi öfkem kendime öfkem kaderime öfkem gülmeyen yüzüme
Her renkle tanýþan ben sanki renk yokmuþçasýna morlara bulanýyorum

Ayaz parmaklarým donup düþüyor yerlere
Umut sancýlarým kanamalý
Bir ben var devamýný getiremediðim cümleler
Kalem kâðýda dilim ise dudaklarýma küsmüþ
Acýlarýn çeltik atýp geçtiði yüreðimde mutluluk ise teðet geçilmiþ
Gözlerim yaðmur bulutu aðlamaklý göz bebeklerim
Ýçlerindeki sevgim içlerindeki mutluluðum çalýnmýþ
Yine düþüyor biri daha gözlerimden tutmaya çalýþsam da kaydý bir kere tutamýyorum
Palyaçonun da dediði gibi aðlayamadýðým için gülüyorum

Eflatun kokulu caddelerden geçiyorum
Miski amber kokularýný ciðerlerime çekiyorum
Baþýmda duman duman sevdanýn yelleri
Bir nefeslik ara bile diyemiyorum ne duyan var nede gören
Tam saç tellerimden yakalýyor beni acýlar

Dünyanýn en güzel yerine gitsen ne
Kollarý sanki ciðerlerimi parçalýyor çýðlýklar dört bir yanda
Kan kýrmýzý göklerde umut uçurtmalarým havalanmýyor
Alev alev yanýyor saç tellerim bedenim yine bir depremi yaþýyor
Ama bu defa yýkýlmak yok kalk ayaða bedenim dikil Azrail’in karþýna
Bak gözlerine ve deki daha yaþayacak çok mutluluðum var
Hakkým saklý kalsýn

..08.02.2017..ÞaiRiÇeM...
Sosyal Medyada Paylaşın: