YOKSUN

ne zor seni düþünmek
ve özlemek

ve sokak ortasýnda vurulmuþ gibi
sol yanýma kör bir kurþun saplanýr gibi
ah parsel parsel gözlerini ezbere bildiðim kadýn
ah bir depremin enkazýnda kalmýþçasýna
boylu boyunca özleminde kaldýðým kadýn
yoksun
ufacýk yüreðim
milyonlarca idam içinde

sensiz
yaþanýlmýyor buralarda
nefes alýnmýyor
gökyüzünün altýndayým
güneþ tepemde
alabildiðine mavi
alabildiðine bahar bahçe
ama üþüyorum
yoksun
ölüyorum

bu köhne hayatýn içinde
bir çiçeði arar gibi seni aradým
bir þiir
bir çocuðu
bir kediyi
ve bir yaþamý arar gibi sevdim seni

her þeyi bir kenara býrakýp
sonra seni aradým bu koca þehirde
koca bir þehirde ufacýk bir kum tanesini arar gibi
bir sýzýya dokunur gibi caným acýdý
bir yaranýn kabuðunu kanatýr gibi
ve tenimi bedenimden sýyýrýr gibi

yoksun
sensiz bu þehir ölü
kuþlar sessiz
çiçekler boynunu bükmüþ
þarkýlar idam kokuyor

yoksun
bir savaþýn içinde
çaresice yaþama tutunmaya çalýþýyorum
ve kurak bir iklimdeyim
mevsimini yitirmiþ bir yürek
cesedi ortada kalmýþ bir ölü
ve boynuna yaðlý urgan geçirilmiþ bir mahkum gibiyim

yoksun
saçlarýnýn dibine gömülüyorum
kör bir kurþunun hedefi oluyorum
yüreðimde koca bir sen varken
yüreðimin ortasýnda mevsimsiz bir kýþ boy veriyor
gece bitmeden gel
bu karanlýk sokaklarda
bu soðuk gecelerde
bu sessiz bedenimde
sensiz yaþanýlmýyor bu þehir

ibrahim dalkýlýç

07/02/2017
20: 15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: