Sen yağdıkça aşk kokuyorum...

Adýn geçince bAÞKa bakýyor gözlerim , kuþlara yakalanýyorum.

Ne garip

Bir gün öleceðimizi biliyoruz

Ve o gün yaþamak istediklerimizi

Yaþayamadan gidiyoruz.

*

Ne garip...

Hiç ayrýlmayacakmýþ gibi seviyoruz

Korkuyoruz kaybetmekten

Kaybettiðimizi geç farkediyoruz

*

Ne garip çok garip...

Sevgi sevgi diyoruz

Sevilirken sevmeyi unutuyoruz

Oysa...

Aþkla boðmalýydýk, aþka boðulmalýydýk. Sevgilinin dudaklarýnda nefessiz kalýp, aþkla kesilmeliydi ömrümüz.

Bir dünya olmalýydý kokusu yar kokan, yayýlmaksa bir uçtan bir uca yarin göðsü olamalýydý yolumuz, gülümsemeliydi dünya gülümsemeliydi aþk, çocuklar ellerinde aþk taþýmalýydý, silahlar sevgi olmalýydý, ölümse bahar...

Ve ben hep bahar gibi sevdim ve hep aþkla yüreðimi kandýrdým.

Yenilendi belki aþklar her yenisinde yine de baharý giydim bahar gibi çarptý kalbim ve ben hep çok sevdim sevdiklerimi...sevdiðimi...

Anladým ki aþktý ilaç ve hastalýk, aþksýzlýktý. ’’ Keþke yalnýz bunun için özleseydim ’’ aþký...

Aþktý adým aþký adýmladým. Herþeye inat hep aþkta kaldým.

Ve...

Sobe...

Sýra sende !

/

Not : 09/01/1990 Cemal Süreya’ya ve bana ve sana ve bize..ve hep sevgiyle ve hep aþkla..

Sosyal Medyada Paylaşın: