GÜZ MEVSİMİ
Düþlüyorum her gece ve seyre dalýyorum yýldýzlarý
Demlenirken hayal alemimde, karþý koyamýyorum zamana
Geçiyor ömrümden bir sayfa daha
Yýrtýyorum zamanýn yapraklarýný bir bir…
Avazým çýktýðý kadar haykýrarak,
Yanýk türküler söylüyorum güz mevsiminde.
Çýldýrasýya ölmek,
Ve yüreðimi gömmek istiyorum gecenin en derin koynuna
Derken tevekkül karþýlýyor kapý eþiðinde
Sonra büyük bir iç çekiþle sabýr diyorum sabýrr…
Kaybettiðimi sandýklarýmý tasavvur ederken;
Ýnsan kaybetmeyi de bilmeli diyorum.
Ve aslýnda her yitiriliþin kendinden eksilterek,
Terazinin kazanç kefesine bir arþýn daha kaydýðýný anlýyorum…
Mesafelerin de yolarýn da bir hükmü kalmýyor
Kalpler uzaksa, uçurumlara köprü kurulsa da ne fark eder ki…
Sen; hüzün,
Masamdaki soðuk çay kadar yakýnsýn artýk bana…
Yalnýzlýk koksa da kalbim,
Kalabalýk eksilmiyor kafamdan
Yýðýnlar kovalýyorum beynimde
Ve eksiltiyorum aslýnda gereksiz hücreleri bir bir…
Anlýyorum ki en sadýk dost ölümmüþ;
Vadesinden ne bir adým ileri ne de bir adým geri gitmezmiþ
Ve kimseyi yarý yolda býrakmazmýþ…
Geçen her gün, her saat, her saniye uzaklaþýyor olsa da yaþam;
Ýstikrarlý bir yakýnlaþma ile hissettiriyor kendini ölüm…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüznüne sevdalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.