İçim öyle acıyor ki koca bir boşluk yüreğimde yokluğun.

Ýçim öyle acýyor ki koca bir boþluk yüreðimde yokluðun. Karanlýklarýn kapladýðý yollarýnda kaybolmuþum. Nefes almak güç,yaþamak anlamsýz, sensizlik dipsiz bir uçurum. Bense uçurumundan aþaðý ümitsizce düþüyorum.
Þimdi, benden çok uzaklardasýn sevginin ve umudun bittiði yerde, senin bitip sensizliðin baþladýðý yerde. Karanlýkta karalanýyor aydýnlýk yüzün, gitgide sen de yok oluyorsun yüreðinde.
Yüreðim bilmiyor ne hissettiðini. Elveda bile demeden çekip gidiþinin sebebini soramýyor kimselere. Hasret rüzgarlarýyla ürperiyor içim, özlemin sel olup akýyor yüreðime. Dudaklarým da bir mühür söyleyemiyorum soranlara gözyaþlarýmýn nedenini.
Þimdi, sokaklarda esen baþýboþ rüzgarlar gibi sessiz ve durgunum. Ah keþke o rüzgarlarýn getirdiði sýkýntýyý hiç duymasam,h ep mutlu duygularla dolaþsam, kalbimin üzerindeki aðýrlýðý alýp götürse þu rüzgarlar. Hafiflesem. Acýyla çarpmasa yüreðim,ayrýlýðýn acýsý kalbime vurmasa, gözlerim yaþlarla dolmasa...
Mutluluðum, göç eden bir kýrlangýcýn kanadýnda çok uzaklara gitti. Dönmesini bekleyemeyecek kadar yorgunum. Eðer bir gün dönerse tek umudum, gerçekten sevenlere miras kalsýn mutluluðum...
Sosyal Medyada Paylaşın: