KARŞIYAKA'YA YAĞMUR YAĞIYORDU

Karþýyaka’ya huysuz bir yaðmur yaðýyordu.
Islanmýþ yapraklar gibiydi gözlerin
Koyu bir keder baðdaþ kurmuþtu kaldýrýmlara
Kahreden yalnýzlýklardý dökülen bulutlardan
Halbuki bir adým ötedeydik
Uzanýp tutamadýðýmýz mutluluklardan

Karþýyaka’da efkar kol geziyordu
Yüreðimde bitik umutlarýn ezgisi
Aþkýmýza insafsýzca çelme takan kader
Ve mavi düþlerimizde karanlýðýn izleri

Hani biz hiç ayrýlmayacaktýk
Hani artýk elveda demiþtik acýlara
Ama neden yaðýyordu bu huysuz yaðmur
Neden leke düþmüþtü bembeyaz bulutlara

Güzel günlere örtük pencerelerden
Kederli þarkýlardý dökülen yalnýz
Kuþlar mýydý gagalayan anýlarý
Ne çabuk soðumuþtu avuçlarýmýz

Kurþuni ikindiler getirmiþti seni
Saçlarýn baharlarý güneþlemiþti içimde
Sonra deðiþip böyle bir günde
Prangalar vurma ümitlerime
Uzat gene sabahlar gibi aydýnlýk ellerini
Uzat ellerime




Sosyal Medyada Paylaşın: