DÜŞLER VE GERÇEKLER...

( Hayat istediðimiz gibi olmadýðý için hayaller vardýr )

Toz pembe düþlerimi doldurup gözlerime
Öyle dalsam uykuya uyanmamak üzere...

Sevgi önce yaþamayý sevmekle baþlar oysa.
Hayatýn olasý acýlarýna direnmekle,
Her güzel gün için umut beslemekle
Kazanýr mana…

Ve de;
Sevmek gülümsemek ve dua etmekten
Asla vazgeçmemekle…

Sevinçler paylaþýldýkça büyür,
Acýlar paylaþýldýkça küçülür
Ýnancýyla dolsa da yüreðim…

Ne paylaþacak sevinçler kaldý elimde,
Ne acýlarýn ardý arkasý kesildi yine de…

Acýlarýn en katlanýlmazý ise;
Yaþanýlasý onca güzellikleri,
Ýnsanca deðerleri, kutsal emekleri,
Zalimce yok eden insanoðlunun ta kendisi!

Ne çok yas tütüyor bacalardan,
Ne çok cenaze kalkýyor musalla taþlarýndan,
Göz yaþlarý biteviye suluyor kirpikleri.
Yakýndan tanýyýp bildiklerinizin
Ani gidiþleri daha da acýtýyor yürekleri…

O güzel insanlar beyaz atlarýna binip
Çoktan terk ettiler bizleri…

Nereye baksam alabildiðine bir boþluk!
Neye dokunsam bin piþmanlýk!
Sevecek hiçbir þey kalmadý artýk.
Sürüyor durmadan kendimle yaptýðým pazarlýk…

Bundan böyle bir demet papatya koyacaðým
Yastýðýmýn yanýna her gece,
Gözümde ve gönlümde ukde kalan
O saf temiz insanca hayallerimin,
Sadýk yarim toprakta yeþermesi dileðiyle…





Sosyal Medyada Paylaşın: