Çiçekler açan bahçem bir yangýna dönüþtü, Seni her gün gördüðüm sokaða bir çýð düþtü, Adýný saklayamadý mahalle dilencisi, El aleme konuþmak bana da susmak düþtü.
Oysa her tabelada adýn yazýlýydý senin, Karþýma çýkýyordu her köþede gözlerin, Henüz hiç kimseler duymamýþtý nirengin, Þimdiyse alnýma kýrkikindiler düþtü.
Her durakta yýkýldý umutlarým çaresiz, Duymayanlar kalmamýþtý ne çare. Bunca dedikodu olamazdý sebepsiz, Bir mahalle gelemezdi bu hale. Þimdi sokaklarda kesik duyulan sesler, Bir yetiþkin fikrini bürümüþtü hayale…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Divaneler Mahallesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.