bildiðimizi sanýyoruz tersten dönen dünyanýn hovardalýðýný bilmediklerimizi havale ediyoruz meçhule, kangren olan beyinlerde, avuþturuyor habire umutlarý, nafileden öte gitmemesi gayet doðal tabi, belkilerden alýyoruz nasibimizi, teselliler güyalarda mutlu ayný zaman da da günah keçisi, temize çýkarýrken bizi vicdan bir oh çekiyor, yýkarken masumiyette kendisini, ne persil ne ariel su eriþtirebilir eline gargara yaptýðýmýz cabasý, dilimizden düþmüyor ismi, maþallah inþallah hem suçlu hem güçlü, çeliþkisi zýtlýklara gebe mantýkmýþ akýlmýþ olmuþlar çoktan evlere þenlik biz ise hala bihaberiz bunlardan, ama kimsenin aklýna gelmiyor bir fatiha okumak biliyorlar ki, bu onlarýn iflasýnýn eþiðinin itirafý vurdumduymazlýðýn çatma deðer varisi, insanoglu bu hep zayýf noktasýndan hedef alýyor kendisini, yetmedi mi vuruyor þýrýngayý zihin aptallaþmýþ kime ne, cennet var ya ucunda, gerisi boþ vermiþliðe namzet, hayalinde kurarken saraylarý gönder gelsin bir bir hurileri ama nuriler, sanma cehennem/in bekçileri onlar yoklara yazýlmýþlar iþimize geldiði gibi...
(Berlin,04.02.2017)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.