KÖYLÜYÜM DİYE HOR GÖRME
KÖYLÜYÜM DÝYE HOR GÖRME
Güneþte yanmýþ esmerdir tenim
Köylüyüm diye hor görme beni
Sevgiyle dolu yüreðim var benim
Köylüyüm diye hor görme beni
Evim villa deðil toprak bir dam
Beni ak sütüyle büyüttü anam
Hiçbir zaman olmadý özel odam
Köylüyüm diye hor görme beni
Horoz sesiyle uyanýrým uykudan
Zerresi yok kin denen duygudan
Lezzet alýrým avuçla içtiðim sudan
Köylüyüm diye hor görme beni
Çalýþmaktan nasýr tutmuþ ellerim
Çayýrda týrpan sallar bostan bellerim
Asfalt deðil taþlý topraklýdýr yollarým
Köylüyüm diye hor görme beni
Yaz kýþ dinlenmeden hep çalýþýrým
Bir ekmeði komþularýmla bölüþürüm
Yazýn çamura kýþýn da tipiye karýþýrým
Köylüyüm diye hor görme beni
Tarlada çalýþýrken akar alýn terim
Hasreti’yim gururla köylüyüm derim
Yalnýz Yaradan’a minnet ederim
Köylüyüm diye hor görme beni
Hasreti (Filat YAZICI)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.