Yokluðunun boþluðudur düþüþüm,
Yaprak gibi savrulmadan yetiþ can.
Kör kuyunun loþluðudur küsüþüm,
Kora düþüp kavrulmadan yetiþ can.
Çýkmazlarýn sokaðýnda yürürüm,
Bedenimi kederlerle sürürüm,
Her akþamý hüznüm ile bürürüm,
Çömlek gibi yoðrulmadan yetiþ can.
Düþmanlarým beni bedbaht ettiler,
Can dostlarým birer birer gittiler,
Anam, babam toprak olup yittiler,
Zor yün gibi eðrilmeden yetiþ can.
Ben yandýkça rüzgâr eser harlatýr,
Kötü þansým yaþantýmý zorlatýr,
Dar günlerim yerden yere fýrlatýr,
Can bedenden ayrýlmadan yetiþ can.
Savruluþum þehirlerin onudur,
Kahroluþum inan hazin konudur,
Bu gidiþim bir yaþamýn sonudur,
Gün daðlardan sýyrýlmadan yetiþ can.
Alptekin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.