Gönül Kapım

Bekledim yýllarca, gözüm yollarda,
Gelmeyince gönül kapým kapattým.
Hiç yeþil kalmadý artýk dallarda,
Dertlerin hepsini içime attým.

Kurtulayým diye çaba ettikçe,
Her gün çoðalýyor onu güttükçe,
Daha beter oldu inan gittikçe,
Çýrpýndýkça derdin içine battým.

Dostlarýmý birer birer kaybettim,
Þaþýrdým yolumu nereye gittim,
Derdin deryasýna dalýnca bittim,
Bu gönül dünyama birçok dert kattým.

Kahrýndan kýrk takla atýnca jibi,
Sanki kör kuyudur görünmez dibi,
Üstüme çökünce bir kâbus gibi,
Yere iki seksen upuzun yattým.

Topladým hepsini çýktým pazara,
Acaba gelir mi diye nazara?
Dertli, senin ile gider mezara,
Topladýðýn derdi zannetme sattým.


ERDEMLÝ-28 Ocak 2017-Cumartesi
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: