YÖN VE MENZİL

Bir hazan mevsiminin düþen en son yapraðý
Gibiyim,artýk bahar gerçekleþmez bir hayâl
Ayaklarýmý boþ ver,yüreðimde bukaðý
Elveda geçmiþ günler,ebediyen hoþçakal
Þaþýracak ne var ki, eskimiþiz gün güne
Ana yurda ri’cat var, nokta koyup sürgüne

Çekeceðim gün yakýn,yaðan karý üstüme
Sarsýn bu örtü beni,sarmalasýn saklasýn
Tasamý üzülmesin aðacým düþtüðüme
Sevenim eðer varsa,o beni topraklasýn
Emin olsun ikiye bölünen yürek benim
Hatýram kalbindeyse,kabristanda bedenim


Hangi derviþ çarýðý,iz býrakmýþ bu çölde
Takipteyim,felaha bu minvalde gidilir
Güç geçirip nefsime,kalbimi iki böl de
Adaletli bir taksim,ancak böyle edilir
Varsýn günahlarýmýn cürmünü çeksin nefsim
Bu izde ömür vermek,yettiðince nefesim


Nerelere hicrette boþalmýþ kervansaray
Nerelerde kervanlar,nerede yolcularý
Üst üste tekrar tekrar,say paraný hancý say
Altýn olsa hükmü yok,çölün kumu taþlarý
Almaya yetmez gücü,verdiðin bir nefesi
ilk merasim bir salâ,sonu da telkin sesi

28.01.2017.GÜREL Nezlim
Sosyal Medyada Paylaşın: