// AZİZE BEN/D/İM //

Umudun köyüne çarýkla girdim
Dibek taþýna yüreðimi koydular
Bi/lal öldü deyi sesimi kuþlara verdim
Kusurdan sayýp gözlerimi oydular !

Sen Azize
Sen mýzrap sesine
Sözü kesilen türküsün
Ne kötüdür insanýn içine yýðýlýp kalmasý
Þimdi anladýn beni deðil mi ?

Ah Azize
Söyle
Senin olaný nasýl sevmem
Saçlarýný düþleyince
Ýpek yoluna giden kervanlar gibiyim
Bir bakýþýna
Bin acem mülkü feda olsun
Yüreðimin aþk makamý
Köprücük kemiðinden öpsün yaðmur kuþlarý

Ki
Sen
Hep bin yýllýk kadim aþklarda çýkýyorsun karþýma
Heybende Mine çiçeði
Adým yazýyordu gözlerinin karasýnda
Ýþittim
Çamurlu suda ruhunu yýkayanlarýn
Kýrýk kanatlarý tamir ediyormuþsun kaf daðýnda
Ey mir-i kelam
Ey kalbimin mührü
Ne zaman dokunsam aynadaki suretine
Elim ayaðým peri simi

Dem tuttu geceyi
Yýldýzlar semah döner
Lehçesi kayýp zamanlardan gelmekteyim
Yorgun düþtüm seni aramaktan
Ýnsan sevdiðini sýr’lamaz mý Azize
Ki
Ben hep sana inandým
Yaðmur söyledim
Çöl içtim
Beni neden hep kusura saydýn Azize
Bana nasýl kýydýn

Beni anlama Azize
Ateþ ve suya and olsun ki
Artýk kalbim yok benim
Ey suyun kýzý
Baþkasýna emanet edilen rüya bitermiþ
Bildim ve itaat ettim
Azize hep þüphe imiþ kalbi olana gitmezmiþ !

Nasýlsa kapý önü çiçeðidir Fesleðen
Ölürken çiçeklenirmiþ !

/ MineKuþ /
Sosyal Medyada Paylaşın: