Yol, eninde sonunda kývrýlýr, daðlar sarpsa
Sular yön deðiþtirir, sert bir kayaya çarpsa
Herkes secde eder, Züleyha bir göz kýrpsa
Vücutlar lastik gibi eðrilir; ben eðilmem
Doðruluk gider, hele bir su içmesin dallar
Hafif bir rüzgar esse de sallanýr sandallar
Ustam! Köze girince erir demirden nallar
Yanan mum misali eðrilir; ben eðilmem
O, olduktan sonra gülzar görürüz zindaný
Canýndan deðerli, gülün bülbüle handaný
Katlime emir versen, zalimin kumandaný!
Sineye deðen mermi eðrilir; ben eðilmem
Hak ve hakikatten gayrisine tamâhým yok
Nûru’l-Envârýn dýþýnda mihr u mâhým yok
Allah’a gedayýmdýr; baþka padiþahým yok
Kelleme deðen kýlýç eðrilir; ben eðilmem
handan: gülümseme
mihr u mâhým:güneþ ve ay
Nûru’l-Envâr: Nurlarýn Nuru