Bu sabah, uyandým birden kapýnýn ziliyle,
Rüyama güldüm...
Yengemle ben,
Yüksek bir yerden,
Üst üste dizilmiþ yorganlarýn üzerine atladýk bir çocuk gibi...
Onun ayaðýnda topuklu ayakkabýlar,
Bir kuþ gibi sekerek atlayýverdi.
Ben, biraz korktum ama utandým ondan.
Býrakýverdim kendimi ben de boþluktan...
Kapaklandým yeþil bir yorganýn üzerine, yüz üstü,
Biraz debelenerek kalktým sonunda,
Yüzümde aðlamaklý bir gülüþ,
Koþtum seyredenlerin yanýna...
Ayakkabýlarým kalmýþtý yukarda,
Ýþte o anda,
Tanýmadýðým küçük bir erkek çocuðu,
Fýrladý, yukarý, aldý getirdi.
Nerdeydik, neden atladýk,
Neden merdiven yoktu bilemedim ki,
Kapýnýn ziliyle birden fýrladým,
Nasýl da uyumuþtum bunca saat ben?
Gülümseyerek ayakkabýlarýmý aradým,
Rüyamda mý kaldý diye aniden... :))
12 Nisan 2012
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.