Hüzünlerin Yurduyum

Bunca kederim neden?
Anlamadým, sahiden!
Ne gelen var, ne giden;
Hüzünlerin yurduyum!

Kolum kanadým kýrýk;
Üstüm baþým daðýnýk.
Ne dost var, ne tanýdýk;
Hüzünlerin yurduyum!

Elde soluk bir resim;
Kýsýk, çýkmýyor sesim.
Hasretlere adresim;
Hüzünlerin yurduyum!

Gözümden süzülür yaþ;
Sýzlar kalp, yavaþ yavaþ.
Huzura ermiyor baþ;
Hüzünlerin yurduyum!

Hatýralar oyalar;
Birbirini kovalar.
Aþka çýkmaz kuralar;
Hüzünlerin yurduyum!

Eririm pare pare;
Kederlerim biçare.
Tabipde de yok çare;
Hüzünlerin yurduyum!

Rüzgar eser poyrazdan;
Solacaðým birazdan.
Kestim ümidi yazdan;
Hüzünlerin yurduyum!

Kara bahtýma güneþ;
Doðar mý? bilmem kardeþ.
Hasret baðrýmda ateþ;
Hüzünlerin yurduyum!

Gönül dar bir kafeste;
"Çýkar!" diyor, bir ses te.
Belki de son nefeste;
Hüzünlerin yurduyum!..


Mahmut KILIÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: