Yaþadýðým dünyayý, çok iyi bilen sensin. Senin þu yaþamýnda, kalacaðým demedin. Bedensiz diri nedir, diyerek soran sensin. Bulmacayý çözerken, sýrlarýným demedin.
Kelimeyi üst üste, koymaktan uzaklaþýp. Köþeleri kýracak, bir tek benim demedin. Sevdanýn kanadýna, demir baðlayýp kaçýp. Kendini saklayana, katlanýrým demedin.
Yaþamýn son gününde, doðumumu bilerek, Ölümün kundaðýný, alacaðým demedin. Attýðým adýmlarda, bu da kimdir diyerek, Görmezlikten gelip de, anladým ben demedin.
Yaðmur gibi yaðsan da, çið gibi senin halin. Bir gülün yapraðýnda, kalacaðým demedin. Gözlerin konuþsa da, menekþe koksa halin, Yanýndan ayrýlmayan, günahýným demedin.
Þahin HANELÇÝ 16.01.2007 Ortaköy- Ýstanbul
Fotoðraf, Cemile Haþimoðlu’na aittir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.