Karanfil’li Anlatılar

Tenine bile dokunmazken bir býçak
Nasýl kanar yürek böyle
Güneþ gömer kendi yalnýzlýðýný uzaklara
Býçak bileyicisi hergün mahallede korsan gösteride
Mahmut Amca’nýn fotörü hiç eðri durmadý
Karanfil yokuþuna býraktý son resmi

Alfabenin kötü kullanýlýþ biçimidir
Ýnsaný içine kapatan
Bir bekçisi var
Bir bilet kesicisi
Hepsi toplamda isyan etmeye deðer
Bütün fotörler kahverengi
Siyah olanlarý bile
Hepsi kahverenginin deðiþik tonu
Fazla piþirilmiþ ekmeðin kabuðu
Kefende kurumuþ kan
Mezar taþlarý dik duruyorlar göðe doðru
Güneþin Marmara’nýn üstüne düþmesi bir anlam ifade eder mi
Depremleri tetikliyor öteden öteden
Kahverengi bir fotör
Mahmut Amca onu hiç eðri giymedi
Kýzdýðýnda bile elma aðaçlarýnýn çiçeklerine
Balýða çýkmak sabaha doðru bahane
Ýyotlu havalar çare deðil
Herþey biraz kahverengi





Üzerinden aþýlamayan duvar anlatmaz mý
Ýçeride fýrtýna
Kör olsa parmak uçlarý
Senin tenini bilemese
Karanfil yokuþunu týrmanan bir karýnca
Hayallerimizden geçse güneþin peþinde
Daktiloda oniki karbonlu bir bildiri
Merkez gerilla birliði topluca intihar etti

Karanfil yokuþu kýrk derece sýcak
Ölesiye seviyordu yaðmuru toprak
Hey ak güvercinlerin ömür biçicisi
Sen hangi daða þahin oldun
Bir serçe sürüsü ürkek
Ürkek, tetikte
Sevdalý
Dönüp geliyor ayný aðacýn dallarýna

Kaç ihaneti görür bir ömür bin yýl sürse
Ellerimizin içinde bir kardelen
Takýlsa Mahmut Amca’nin fotörünün þeridine
Temmuz’da bile eskimezdi
Hangisi en çok caný acýtýr
Kurumayan kan mý

Söylenmiþ söz sadece söylenmiþ bir söz müdür
Havada aðýrlaþan azot kokusu
Kafanda ölmeden ölmek olur mu þimdi
Güneþ tepeye týrmanýrken
Üstelik ayaklarýmýzda çiçek tozlarý
Can nasýl terkeder seni
Bütün kuþ sesleri
Yapraklarýn iri damarlarýnda su yürütüyorken
Ölünmemeli bence
Kuþluk vakti destancýlar hala sokaklarda
Saman kaðýdýndan efkarlý ellerinde hüzün
Ayný nakaratýn tekrarlanan son harfi
Ýsimleri taþýyor telgraf telleri
Henüz yasak deðilken yaþamak
Son bir kez daha nefes almak
Son kez ismini anmak
Sonra sonsuza dek yaþamak
Anlamak zor gelecek
Fotörün kenarýna bir eskilik iliþecek
Mahmut Amca onu hiç eðri giymedi

Perdeleri aralýklý bir gökyüzü
Peygamberleri bile kýskandýran bir vakur
Hüzün volkanýn üzerine örtülü bir þal gibi
Hep on yaþ genç olsam
Hep on yýl geç baþlasam
Ellerim bir öfke patlamasý
Ellerim dünyanýn sonu

Fotörünü aynada düzeltip gitti






Sosyal Medyada Paylaşın: