Söz yetmiyor...

Neden ey canýmýn cananý bu sefillik
Ýlik kemiðine dayandýðý günden beri
Semaya açýk iki el bir avuç
Kül olan zamanýn ikileminde o kara zindan
Eyme baþýný dik tut her elem gelip geçici
Her dert sahibinin sinesinde ihtiyarlar
Agaçlar ve yine kýþ çýrýlçýplak


Sararan gün özlemi içinde bu kifayetsiz beyazlýk
Ýnceldi bin yerinden ha koptu ha kopacak
Her asrýn asra sattýðý tere
Þöyle göðsümüzü gere gere usasýz tasasýz
Bir bahar yaþamadý bu acýlardan doðan
Aþkýn varlýðý kara gün dostu bulmak zor


Kaç bahar kaç yaz geçerki daha
Bu husumet içinde biriken kin ve nefret
Sevgisiz gönüllere að atalý
Þafak geç kalýyor sabahlarý
Kirlenen kibirli yeni bir dünya
Ey hangi dalýný tutunacak bu ikircik içinde
Semanýn koynunda bu isyan bu avaz
Hangi kederi süpürecek yerinden
Ah bu baþýný eydiðin memleket
Secdeyi nedimi bilen bir ülfet
Ah gönül ne saray ister ne köþk
Gün yanýðý toprak baharda yeþil yaprak

Yeter ki kelebekler kuþlar geçsin göðünden
Dinmesin ezân sesi
Dalgalansýn al bayrak
Tutsaklýk taþýna topraðýna
Baðýna bahçesine gününe gecesine olsun
Yurdumun iliklerine kadar iþledi yalnýzlïk
bu yalnýzlýk bir kader deðil...

Anladým ki; bizler
Ne istediðini bilmeyen çocuklar gibiyiz
Bir tepsi böreðe tav olan
Bir bardak sudan fýrtýnalar koparan
Koca koca adamlar
Huzurun battýðý güller
Atalarýmýzýn týrnaklarý ile kazýyýp kurduðu
Laik türkiye cumhuruyetini el birliðiyle
Yýkmalarýna çanak tutuyoruz..
Öyle mi?

Söz yetmiyor/icriat gerek..

Söz bitti...

Nurten Ak Aygen
27/07/2017

Sosyal Medyada Paylaşın: