Dünya denen bu eve, yakýþan ad vermeli. Ya dehþetli bir zindan, ya da ticaret yeri Baþka yakýþan varmý, bilmem ki ne demeli. Çok güzel görünsede, aldanýp sevmemeli.
Giriþ kapýsý rahim, çýkýþa kabir denmiþ. Bu hana gelen her can, istemese de ölmüþ.
Ya yokluða inanýp, kahrolup gideceksin. Ya cennet hayaliyle bu handa kalacaksýn. Üçüncü bir þansýn yok, avunma hiç boþuna. Sen de bir gün ölürsün, gitmese de hoþuna.
Çocukluk sevdalarý, sanki tatlý bir rüya. Hayat denen bu film, yaþamak için hülya.
Boþuna deðil dostum, bunca iltifat sana, Her þeyin hesabý var, gitmesede hoþuna. Þöyle bir çevrene bak, her þey nasýl düzenli. Bunca tehdide raðmen, iman ile güvenli.
Gençlik hayal iklimi, arzu istek dorukta. Nasýl geçer bilinmez, biter tek bir solukta.
Uyanmak lazým gerek, aldatýcý uykudan. Çýkmaya çalýþmalý, bu karanlýk kuyudan. Güler yüzle tatlý dil, tükenmeyen servettir, Akýllý insan için, en büyük bir devlettir.
Yaþlýlýk kara basan, soldurur umutlarý, Hangi cepeden baksan, kabre çýkar yollarý.
Allah’a, ahirete, varan tek yoludur iman. Ýmanýný güçlendir, henüz geçmeden zaman. Karanlýk dar kabrinde, kalýnca tek baþýna. Mirasý bölmek için, can dostlar iþ baþýna.
Ýman olmazsa eðer, dünya döner zindana, Ýnsan denen mahluksa, sanki kasaplýk dana,
Necdet EREM Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.