Meftun olur

Ýnsan...
Cezbe kapýlýr, gönlü düþer
O an ruhundan dinmeyen sevgi tezahür eder
Meftun olur kendinden geçer, her ümidi ona hasreder
Duyduðu hasret ve firkati çile ve cefayý haþyete Ram eyler
Varlýðýndan geçiren duygu ve inþirah edep ve sükutun harýný seçer
Meftun olduðu yolda arzu, heves ter ve tenden imtina eder, her niyazýnda ihlas ne büyük deðer

Kar...
Zarafet ve edebin
En latif ve suhuletli haliyle akýyor
Kimine göre kefen, kimine göre ümidi hatýrlatýyor
Derin bir hüzün sineleri kuþatýrken, arþýn ayetleri marifeti bekliyor
Kulunu kendinden ziyade seven ve affeden yokken ondan rahmeti esirgemiyor
Beþer asabiyet ve delaletin esaretinde nankörlük ve zulüm sergilerken mazlumdan geçmiyor
Ebu Lehebi kendinden uzaklaþtýrdýðý için varlýk ve kudreti kurusun diye þefkatini bizlere yeniden gösteriyor
Ýkaz ve ihtar edilen peygamberler kul olmanýn þuur ve þahitliðinde sahibe sýðýnýp iltica ediyor ve inayet bekliyor
Þer ve zulmün sahibi olmayan Rabbimiz, insana hidayete talip olmasýnýn yollarýný ecel vaktine kadar ibretle idrake zerk ediyor

Beþer...
Þaþkýnca bakar
Merak eder karanlýða akar
Cezbine tutulduðu ne varsa arar
Ruhu ve kalbi ne haldedir sual etmekten kaçar
Ýnsan umuda koþmalý, imanýyla inþa etmenin ihlasýna kanmalý yoksa neye yarar
Ýman edilen akidenin þerikten arýnmasýnýn gayreti unutulmamalý, taklit üzere olan bir iman zaten akla zarar
Ýnsan keyfiyette ve varlýkta nasýl nefsini önceliyorsa, an ý yaþamak için coþuyorsa, akýbeti için aklý ve iradesi maksadýna bakar

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: