Suya hasret bir aðaç gibi, yolun kenarýnda,
Yaðmurlara býraksam kendimi,
Yaðsýn,
Öyle yaðsýn ki,
Alýp götürsün kederi, derdi...
Rûhumdaki karanlýklarý,
Kalbimdeki acýlarý,
Ne varsa canýmý acýtan, alýp götürsün...
Sürüklenip gitsin tüm sýzýlar,
Günâhlar...Ahlar...
Bir rüzgâr essin sonra,
Döndürsün kendi eksenimde fýrýl fýrýl...
Unutturana kadar her þeyi...
Her þeyi...
Sonra, insin üstüme kapkara bir gece,
Dilimde adýn, dökülsün hece hece...
Aðladýðýmý kimse görmesin...
Uyutsun beni, kara pelerinine sarýp,
Gözlerimden silsin yaþýmý.
Bir çocuk gibi mâsum
Sokulayým karanlýðýnýn koynuna...
Bir anne gibi,
Sarsýn sýcak kollarýnla sýmsýký,
Yanaðýmý bastýrsýn boynuna...
Ve, uyanýnca sabaha,
Sen olmalýsýn yanýmda,
Bakmalýsýn sýcacýk, gülümseyerek
Açmalýsýn kollarýný tâa ardýna kadar,
Koþup, huzur bulmalýyým yanýnda...
Sevgi yorganýnla sarýp beni,
Dudaklarýn saçlarýmda, alnýmda.
Yeniden doðmuþ gibi mâsum,
Sarýlsam boynuna...
Sussam, hiç konuþmasam,
Unutup kederi, gamý,
Mahþere kadar hep böyle kalsam...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.