gülüşe tutsak

Bir gülüþtü onu tutsak eden sevdaya yasak ormanda
Bir görünüp bir kayboldu büyülüydü gülüþü
aradý o gülüþü aynýsýndan yoktu Seslendi Rüzgara yara söylesin diye
Gülüþünden bir parça göndersen Ferahlasa Yüreðim
bir de dokunuþundan yolla
Tutkumu avut benim
dudaklarýný yolla baþkasý öpmesin tek tek yollamak zor olursa
Hepsini birden kapýp gelsin ey Rüzgar
Rüzgar sustu bekleyiþin çanlarý çalmaya baþladý
Hasretin içinde geçen ömürler
Vuslattan mý ayrýlýktan mý aldatýlan kalpler
aðlayan gözler
dolmamýþ çileler
çekmeyince biter mi Acýlar
Esmeyince rüzgarda daðýlýr mý bulutlar
yeþerir mi doða yaðmayýnca Yaðmur
kýymeti bilemeyince Gençliðin beklerken yaþlanýr mý insan
aðaran saçlar yer yer dökülür mü
Akýl unutur Eller titrer olur mu
Bulutken gökyüzünde tutamazsa seni
Su olup kayýp gittin mi ellerinden Pýnar olduðunda þifa niyetine içmedi mi
yaralarýna Deva olmadý mý kalbinde yer ayýrdýðýn
hançer -i ebrusunu vurdu mu Göðsüne
günbatýp gökyüzü siyaha boyanýnca
Yýldýzlar ýþýyýp ay gülümseyince
Azad edip Kendini küllerinden yeniden doðar
affedilmiþ kayýp ruhun kayýp sevdalýsý
Hacer Sarýgül
Sosyal Medyada Paylaşın: