Bir kuþmuþum ben... Gerçekten! Yoldan geçen adam söyledi... Hani vardý ya... Orada, Köþede duruyordu... Kýsa ama uzun... Zayýf ama þiþman... Hani bir keresinde, Nasýl da bir tebessümle aðlýyordu... Hatýrlamadýnýz mý?
Bir kuþmuþum ben... Yüksek denizlerden kendimi, Bir býrakýrmýþým... Süzüle süzüle, Þehr-i Ýstanbul’u izleye izleye, Konarmýþým bir balýkçý teknesine... Kimseler ses etmez... Kimseler kovmazmýþ beni... Bütün balýklar yemim... Bütün denizler benimmiþ... Hatýrlamadýnýz mý?
Bir kuþmuþum ben... Uçtukça büyürmüþüm... Kanadým kalkaným, Gagam en büyük silahýmmýþ... Karlar düþerken, Nazlý... Yalnýz... Peþlerinden düþermiþim... Açsam baðýrýr... Toksam susarmýþým... En yükseklerine çýkar hayatýn... Kaygýsýz... Uzak... Bulutlara yoldaþ, Uçar... O yalnýz altýna, Yem olurmuþum...
Bir kuþtum ben... Hatýrlamadýnýz mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.