Ýt gibi titresem de, yokluðun da soðuktan, Yakamadým sobayý, çýralar sen kokarken. Sevda pýnarlarýnda hasret akar oluktan, Yazdýðým her þiirde, mýsralar sen kokarken.
Düþtüm sevda aðýna, göremedim önümü, Acýlar sýra olmuþ, arýyorum dünümü, Ne yana gideyim ki, þaþýrdým ben yönümü! Bütün gökler, denizler, karalar sen kokarken.
Yaþadýðým hayatta sen çýkýnca karþýma, Dedim ki ceylan gözlüm, girdi gönül çarþýma, Ben hep tura dedikçe, yazý geldi þansýma; Hiç yazý diyemedim, turalar sen kokarken.
Yar dediðin vurunca seni tatlý diliyle, Bir tutarlar inan ki, mecnun denen deliyle, Çýkýp dað baþlarýna, essem seher yeliyle; Ayaklarým gitmedi, buralar sen kokarken.
Gözlerin kaldý bende, bakmaya doyamadým, Sevda sarhoþun oldum, bir türlü ayamadým, Ne aldýysam elime, giymeye kýyamadým; Kaþkol, paltom, ceketim, bereler sen kokarken.
24.01.2017 Avni Temiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
avnitemiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.