O Kendini Biliyor

Yaktý Yýktý gönlümü mevcudu ile o gül
Gönlümün o gülüne aþýk iken bu gönül.
Hep zalimce davranýp duymuyor feryadýmý
Hissetmiyor acýmý bitmeyen efkârýmý.

Bilirim artýk çok geç ona ulaþmam için.
Kader vuslat olmadý kime kýzayým niçin?
O yanýmda olmadan onsuz yaþamak çok zor
Yokluluðunun yaktýðý yangýný gel bana sor.

Hangi uðursuz kiþi onu bana býrakmayan
Hazan mevsimimde de beni onsuz býrakan
Uðruna bir can deðil bin caným kurban olsun.
Yinede dileðimdir daima mutlu olsun.

Güle olan hasretim bitecek gül yanakta
Her zaman var olacak gönül yangýnlarýmda
Ona olan özlemim daim devam edecek,
Gelsin artýk ne olur ömrüm bitti bitecek.

Her yerde arýyorum onu bulurum diye.
Herkes gelip geçiyor o hiç olmuyor niye?
Umutla hayallerin baþladýðý her yerde,
Sana sesleniyorum beni soktun bu derde.

Her hali caný ile beni ediyor hayran
Kavrulup büryan oldum durumum çok periþan
Beynim, dilim ve kalbim onu candan zikreder
Ayrýlmaz ondan gönlüm her zaman onu bekler.

Geçen bu zamana dek olamadý yanýmda.
Onu görmek tesellim gördüðüm rüyalarda
Karþýmda görmek için bekleniyor o anlar
Vuslata erememiþ aþýklar beni anlar.

23.01.2017


Halil Müftüoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: